Kiedyś siedziało tam dwoje zakochanych.
W ciszy rozmawiały ze sobą ich serca.
A gdy te dwa serca powiedziały już sobie wszystko,
mogły dzielić ze sobą wielkie tajemnice.
*Paulo Coelho*
wiesz Skarbie ten fragment przypomina mi troszę NAS...
ale to chyba dobrze, co?
gdziekolwiek będziesz...
cokolwiek zrobisz...
ja zawszę będę tutaj na Ciebie czekać...
dzięki Tobie chce mi się żyć... bo żyje dla Ciebie...
dzięki Tobie wiem co to szczęście... co to miłość... ale ta prawdziwa...
i wiem, że to uczucie tak szybko nie zginie...
bo dopóki ja będę kochać Ciebie nie pozwolę na to...
a kochać Cię będę do końca świata... a nawet o jeden dzień dłużej...
bo dzięki Tobie mój świat nabrał kolorowych barw...
Kocham Cię Skarbie... :*
nie mogę Cię zrozumieć...
tak jak dzisiaj...
dla mnie wszystkim...
i wszystko jest Tobą...